Aproveito este artigo de Elvira Lindo, para chamar á atención de todas e todos @s que entendan este tratamento dunha Lei, como unha involución, unha volta a atrás no tempo e nos dereitos adquiridos por unha xeneración de mulleres e, algúns homes, que traballaron por mellorar a dignidade das mesmas e o seu tratamento en igualdade con respecto á toma de decisións como seres adultas e responsables. O Aborto, que eu saiba, nunca foi obrigatorio, como non o é casar cunha parella do emsmo sexo, ou outras tantas cousas que facemos mulleres e homes desde a LIBERDADE….Xa está ben de que sexa a Igrexa católica a que dirixa os destiños da cidadanía desde a súa moralidade que non é a única, é unha posible, máis as persoas e, neste caso, as muñlleres teñen e temos a capacidade de discernir entre o "bó" e o "malo", desde a propia ética e moralidade de cada quen, non ten por que vir ninguén a nos dicir que temos que facer cos nosos corpos….

É incríble que en vez de ter unha preocupación importante pola EDUCACIÓN en valores, morais e cidadás, á Igrexa só lle interese dogmatizar e dirixir desde a súa postura, moi respectable para as e os fieis, a toda unha multitude de mulleres con dereito a decidir.

Recórdame aquilo que estudiabamos de pequenas no Catecismo, que dicía que era a única Relixión verdadeira e o único Deus….sempre pensaba, desde a miña ignorancia infantil, que que sería das e dos pobres nenas e nenos "infieis" que irían a un inferno seguro por non ter a "sorte" de ter nado nun país católico, nunha familia católica que te ensinaba "o verdadeiro"….Claro que estou a falar da década dos 50-60….Nin que dicir tenm que a día de hoxe isto podería ser impensable….pero é unha realidade.

Tamén paréceme triste que as mulleres máis novas non salgan á rúa ou non fagan ningunha declaración de intencións con este e outros temas que lle competen directamente…e, agora ademais, acompañadas, case seguro, de compañeiros solidarios coa causa….

Aí vos deixo o artigo de Elvira Lindo para reflexionar sobre este tema candente…

Guillermina D.T.

Volver a los tiempos anteriores a 1985. Convertir a un número nada desdeñable de mujeres en delincuentes. Aumentar la angustia de su decisión personal con la amenaza de un castigo legal. Obligarlas a viajar al extranjero. Arrojarlas a la clandestinidad. Privarlas de una mayoría de edad conquistada a partir de la muerte de Franco poniendo en manos de otros decisiones que afectarán a su futuro. Condenarlas incluso a traer a este mundo a un ser no dotado para la felicidad o sumido en el dolor sabiendo que el Estado no las va a proteger en su desgracia.

Todo en nombre de la moral católica. Del sector más intransigente de esa religión que se habrá de saltar sin titubeo sus propios mandamientos, como siempre ha sido, cuando precisen que a una de sus jóvenes se les practique un aborto.

Todo bajo cuerda. Todo a escondidas. Todo siniestro. Esta es la reforma de la ley que ronda en la cabeza del Ruiz-Gallardón que, libre ya de su antiguo disfraz de conservador razonable, está decidido a pasar a la historia como un ministro reaccionario. Al principio de su mandato se especulaba con que don Alberto se escoraba a la derecha para demostrar pureza de sangre y hacerse querer. Bobadas, uno se define a sí mismo por sus actos.

Y mientras la libertad de las mujeres está en juego, el Papa amigo de los pobres le susurra al oído a Rajoy que la ley de plazos no puede mantenerse, y los obispos se atreven con declaraciones imaginativas, como esta última del obispo de Alcalá que ha informado de que existe una conspiración mundial para disminuir la población en la que participan desde la ONU a todas aquellas ONG que ayudan a la infancia desamparada, pero en plan tapadera.

La reforma afectará a la consideración de las mujeres más de lo que imaginamos. Habrán surtido efecto los escraches que desde hace años soporta la clínica Dator de Madrid.

ELVIRA LINDO. El PAÍS. 24-04-13